Que os jodan

A TODOS.

Pepiño.

Pode que a veces discutamos tanto que chegamos a odiarnos. Pode que sempre me berres, e que non estemos nunca dacordo. Pode que haxa días nos que teño ganas de matarte (o 99% das veces) e pode incluso que sexa mellor non pasarmos moito tempo xuntos. Pero o que eu quero decir agora, é outra cousa. É que a pesar de todo isto, te quero. Te quero como a ningún. Porque a maioría das nosas broncas rematan en risas. Porque os chistes máis tontos facemolos nós. Porque somos tan tan tan iguais, que nin nos mesmos o entendemos. Porque é por iso polo que discutimos.. Porque somos tal para cual. E si, quérote, e encántame discutir contigo, pasar tempo xuntos, berrar, e facer o subnormal. Quérote, e como contigo non o paso como ninguén.
Pepe repepe camisa cajada, Eres o mellor avó do universo :)

Es felicidad.

A veces eres feliz. Tan feliz, que te da incluso miedo ser tan feliz. Me gustaría que hubiese momentos que jamás terminasen. Sería genial verte todos los días, y que todos fueran como aquel. Me gustaría que me quisieses un poquito más, o que esto fuese para siempre. Si pudiera no te soltaría jamás. Pero sé que, como tú dices, algún día nos diremos adiós. Y ambos sabemos que ese día está próximo, aunque cada vez nos amemos más. Hay amores imposibles, o amores cobardes, y nosotros somos la mezcla de ambos. A veces, eres feliz, pero cuando sabes que esa felicidad tiene fecha de caducidad, intentas no subirte mucho a las nubes; porque cuanto más subas, más dolerá la caída.

A Aguieira, Porto do Son.

"Temos que deixar de vernos. Poñemos un numero, por exemplo o 10. Hoxe, aquí é o número 10. A partir de ahora imos ir baixando ata o 1, e o día un acabouse... Pero despois se queres pdoemos seguirnos vendo.. Xa sabes, así de cando en cando."

Pero quen me dixo que inda me querías?

Dixéronme que a nosa vida non valen gran cousa, e que pasa nun instante tal e como marchitan as rosas. Dixéronme que o tempo que resbala é un cabrón e que cas nosas penas teceu os seus abrigos. Dixéronme que o destino se moca de nós, que non nos da nada, mais prométeno-lo todo, que parece que a felicidade está ó noso alcance pero ao estira-la man viramos tolos. Sen embargo alguén me dixo que inda me amabas, será posible entón? Xa non podo recordalo, era tarde, de noite. Aínda escoito a súa voz, pero non vexo o seu rostro. "El quéreche, é un segredo, pero non lle digas que eu cho dixen."

Bienvenido sea este largo invierno,

si nos ayuda a mejorar...

Saber que inda que poidamos ter as nosas diferenzas, inda que poidamos chegar a non soportarnos despois de pasar varios días seguidos xuntas, sempre seremos un pack. Despois de tanto tempo, contemplo como a nosa amizade nunca deixou de existir, nin sequera mudou. Hai cousas que  só sabes ti, e hai cousas que só sei eu. Podo ter centos de amigas, mellores ou peores, pero ti non es só unha amiga. Ti es unha irmá. Hai cousas que si cambiaron, como por exemplo os plans de unha tarde calquera, que pasaron de ser xogar ao de sempre a ser, ir tomar algo con calquera. Pero por exemplo non cambiou o de pasar de cando en vez unha tarde tiradas na casa sen facer nada, rindonos e dicindo bobadas para facer rir á outra. Porque a nosa é unha amizade distinta ao resto. Non se pode explicar sen palabras. Somos ti mais eu e eu mais ti. Pase o que pase, sempre estaremos aquí a unha para a outra. Non esquezas que eres o máis que teño. Non o esquezas.

Que nunca me querrás, que nunca me quisiste.

Por eso aún estoy en el lugar de siempre, en la misma ciudad y con la misma gente: para que tú al volver no encuentres nada extraño y sea como ayer y nunca más dejarnos.

(No puedes decirme que no, que no me quieres, MIENTES, te importo más de lo que tú mismo crees. La costumbre siempre gana al placer, pero no a mi.)

Coma dous animais.

Tena sentada enriba, cando tira cara abaixo dos pantalóns previamente desabotoados e lle mete a man por baixo do tanga tentando poñela cachonda:

- Porca.

+ Só me queres pra foder. Non me toques. Nin se che ocurra porme a man enriba!

Ela parece enfurecida, el vaina bicar, e ela tórcelle a cara mentres sigue berrando:

+ Es un asqueroso. Dasme noxo, non te atrevas nin a mirarme! 

E frean o mundo por dous segundos, ficando un pra o outro, co sonriso de medio lado e como se alguén lles dese un sinal, ela abalanzase sobre el, mentres el segue quitando pezas de roupa cunha man e coa outra xoga a buscar xemidos. Como dous animais en celo, bícanse, e desnúdanse por completo. Agora falan entre susurros. 

- Es unha porca, pero a porca que mais tolo me ten. PUTA!

+ Son unha puta, meu amor; a túa puta.

Vólvense tolos, e fano como dous animais. Bícanse, reméxense, e xemen de placer. Ela empúrrao para poñerse enriba, e comeza a bicalo lentamente por todo o corpo. Cando chega ao lugar que estaba a buscar, mírao e sorrille, dese xeito que ten para facerlle comprender o que está a piques de acontecer (de todos xeitos, teríao entendido xa). Cóllea e dalle un bico e nota como todo el se estremece. Primeiro lento e suave, logo máis forte. Namentres, el adícase a acariciala, e tocala. Respira forte; tan forte que chega un punto que semella estar a piques de estoupar. Entón ela para, colócalle o preservativo e déitase debaixo. Agora tócalle a el, e non deixa que quede un recuncho do seu corpo de muller sen bicar ou tocar. Están cachondos. Él empúrraa para que non bata ca cabeza e déitase enriba. Ela anica as pernas e comeza o show. Remata o romanticismo, e o amor. Rematan as caricias e os bicos lentos e bonitos. Agora empeza a acción. Non aguantan mais. El amárraa polas cachas e métella ate o fondo, e ela berra. Berra do placer. Quere máis. Míranse coas frentes pegadas e os ollos tan abertos que parece que están a piques de sairlles do sitio. E foden. Foden como cadelos. Tanto as respiracións coma os latexos do corazón vanlle á par. Séntense un mesmo. Primeiro chega ela, e logo el. Rematan con mais caricias e bicos. El déitase no sofá, e ela séntaselle enriba. Míranse, e sen necesidade de deciren nada, bótanse a rir:

- Fodechona.

+ Porcón!

Non saben se é amor, ou se é certo que só se queren pra foder. Pero están ben así. Xuntos, agochados, pelexando e rindo ao mesmo tempo. Non se soportan, pero non soportan estar separados. Míranse de novo e danse un bico. Deciden descansar, así, calados. Non hai necesidade de dicir nada. Os dous saben o xusto e preciso.

Ahora sé que no hay monstruos en el armario,

 ni los reyes magos te vigilan para ver todo lo malo que haces. Que los malos son muy malos, y los buenos no son tan buenos. Créeme, he aprendido que los conciertos están para dejarse los pies y la voz. Que los besos a escondidas saben mejor. Que un baño de agua fría a veces sienta tan bien como uno de agua caliente. Que el mundo está plagado de personas agradables y, a la vez, de personas que no merecen ser llamadas personas. Ahora sé que no hay calcetines para el pie izquierdo, ni para el pie derecho. Que los tacones a las cuatro de la mañana en una fiesta, ya no están en los pies. Que las medias se rompen muy fácilmente, y que el pintalabios rojo no se borra de las camisas blancas. Y lo más importante, sé que de siete días a la semana, yo te quiero ocho.