lunes, 29 de agosto de 2011

Nuestro sexo es sucio, feo, harapiento, de desgraciados... Pero me gusta.



- Amy? - dice con la voz ronca después de un rato.
- ¿ Mmmmmmmmmmm? - respondo. No puedo decir mucho más, porque tengo la boca llena.
- Ven.
(...)
 Nos miramos a los ojos y sé que vamos a hacer el amor. Pero lo que más me gusta es que Jack ha leído mis pensamientos, pues dice:
-
Toda la noche. Toda la noche y todo el día de mañana, hasta que no puedas ni andar.


...Y cumple su palabra.

domingo, 28 de agosto de 2011

Y entonces, empieza la juerga.


Comienza por la pared, baja por el pasillo y sigue hasta el pie de la escalera. A nuestra espalda queda un reguero de ropa: mi chaqueta, la suya. No miro hacia atrás. De eso nada. Sus dedos siguen las indicaciones del piloto automático y llevan a cabo un reconocimiento. Primero exploran bajo mi camiseta y mi sujetador, sobre mis pechos. Se detienen un poco en los pezones mientras yo me comprimo contra él y le desabrocho el cinturón. Después se deslizan hacia abajo, me agarran las nalgas y me empujan aún más, hacia él. A continuación, me rodean los muslos, se introducen bajo la falda, en el interior de las bragas. Entre tanto, yo ya le he bajado la cremallera. Mi mano se desliza hacia el interior. Mientras agarra con fuerza lo que hay dentro. Él interrumpe el beso por primera vez desde que cerró la puerta. Me pasa el top por la cabeza y lo deja caer a mi espalda, en la escalera. Mis ojos están cerrados y por un instante se dedica a contemplar mi rostro y a prestar atención a mi afanosa respiración. Después, me desabrocha el sujetador, libero mis brazos y lo arrojo sobre la barandilla. Abro los ojos y sonrío. Me pasa las manos por los costados y caderas, introduce los dedos bajo mi falda y me la levanta hasta la cintura. 
- Tiéndete - me dice.
Y lo hago, con las piernas y el trasero en el suelo y la espalda contra el respaldo de la escalera. Se arrodilla a mi lado, me suelta las ligas, me baja las bragas y me las quita. Mientras me separa las piernas modifica su posición, inclina la cabeza, roza con los labios la parte inferior de mi muslo, hace la Broma, pasando de largo por el surco en el que tenía que encajar su lengua y se conforma de momento con la suave piel de mi estómago. Comienzo a jadear, y él cierra los ojos. Me alegro de que sea él. Después, abajo. Muy abajo.

viernes, 26 de agosto de 2011

Porque en el fondo, ella sabía que estando a su lado nada malo podría suceder.

¿Tienes miedo? Acércate a mi. Dame la mano. Tranquila. Mientras estés a mi lado nada malo podrá pasarte. Estás aquí, conmigo. Sabes que estás en el mejor lugar en el que podrías estar.


(ella era más puta que las gallinas, y él, el más cerdo de todos los cerdos, pero se querían; se amaban)

domingo, 21 de agosto de 2011

Illa de Arousa.

+ Nuri
+ Rubi Sánchez, Rubén Veiga, Antón, Icía, Samuel, Sara, Alejandro, Raúl e Hugo.
+ praia
+ calor
+ nintendos 
+ excabacións
+ baños
+ tablas de surf
+ rocas
+ risas
+ tíos
+ fotos
+ colchonetas
+ sandwich
+ helados
+ miles de cousas + :)










jueves, 18 de agosto de 2011

Somos tú y yo.


Somos un par de seres que no se pertenecen, o sí. Somos la pareja perfecta, imposible. Somos la cara B de un CD sin estrenar. Somos un poco de locura dentro de tanta cordura. Somos incansables, insaciables. Somos como un par de yonkis que se necesitan. Somos como el último culín de la botella de tequila para un alcohólico. Somos un par de niños jugando al escondite. Somos imprescindibles. Somos dos enamorados que no saben reconocer. Somos dos seres despiadados, pero capaces de amar. Somos un te echo de menos en cualquier momento y a cualquier hora. Somos un puñadito de celos metidos en un frasco. Somos risas, somos llantos que se convierten en sonrisas. Somos una carcajada a las 5 de la tarde, y otra a las 5 de la mañana. Somos dos borrachos follando en un portal, o dos amantes haciendo el amor en la casa de ella. Somos un regalo que no cuesta dinero.Somos un "te quiero", un "fóllame ya" o un "que te den por culo" en la misma media hora. Somos lo mejor que nos ha pasado, pero también lo peor. Somos "ojalá no te hubiera conocido nunca" de la famosa canción. Somos pasión, adrenalina, amor, somos todo lo bueno y lo malo en una sola palabra: nosotros.

miércoles, 17 de agosto de 2011

FIESTA LOCA!
















SAN ROQUE, FSETA DA AUGA, VILAGARCÍA 2011: Non bebas auga; os peixes foden nela.





PD: INCRIBLE, INMELLORABLE. :)

jueves, 11 de agosto de 2011

Parabéns pra vosé.

Hoxe, a venres día 12 de agosto, cumple anos unha das mellores persoas que coñecín na miña vida. Podo dicir de el, que se fixa demasiado nos detalles, e lle da moita importancia a todo, inda que non a teña, que é rencoroso ou que non é o mais ligón entre os ligóns, pero ao mesmo tempo podo dciri que é especial, bo, risueño, gracioso, de confianza, amigable, xeneroso, e o mellor amigo de todos os que poidas imaxinar É de esa clase de homes, dos que todas dicimos "deses xa non quedan" están en extinción, si, pero el e incriblemente xenial :) Midonciño, meu sol, nunca pnsei que puidese chegar a quererte tanto, e a collerche tanta confianza. Quixen a moitas persoas, confiei en outras tantas, das cales a metade me fallaron; pero sei que ti non o farás nunca. Teño a sensación de coñecerte dende fai moito tempo, inda que a penas levemos sendo "amigos" uns meses.. Xa cho dixen moitas veces, pero gracias de novo por todo o que fas e levas feito por min. Gracias por entenderme, por defenderme, por axudarme, por saber ser o meu amigo.. Sei que non son unha persoa fácil, pero sempre que te necesito estás ahi, xa sexa para apoiarme, darme consellos ou decirme que non teño  a razón. Ti xa me coñecéches nesta situación, pero quero decirche que eu antes era unha persoa cunha vida normal..xddd Ahora todo é bastante extraño para todos, pero ti fas que as cousas parezan máis sinxelas. Ti supeches gardar o meu segredo e eu saberei gardar  teu. Sei que eres o seu mellor amigo, e non pretendo quitarlle o único bo amigo que ten, pero quero que sepas, que tamén eres o meu, e que estou moi orgullosa de saber que eu son a túa. Moitísimas gracias por quererme, e por deixar que te queira, non sabes o que valoro a túa amizade.
 "Fai hoxe 20 anos, temblou Teo enteiro, ao ver o que se lle viña encima"
(LLLLLLLLLLLLLL)
Creo que polo demáis, xa está todo dito non? :) PARABÉNS MEU AMORRR :)

martes, 9 de agosto de 2011

Gracias, eu tamén te quero.

Non podes dicirme que non o quero Ti non sabes nada. Ninguén sabe nada. Non podes decirme que eu son a mala da película, porque eu quero, teño sentimentos, estou namorada. Non digo que isto esté ben, pero cada un terá que mirar polo seu, supoño, e eu miro polo meu; loito polo que realmente quero e me importa. Ti non podes entender nin nunca poderás, o feito de que cada vez que o vexo se me siga poñendo a pel de galiña como o primeiro día. Que me estremeza con cada unha das súas miradas. Que se me saia o corazón do sitio cada vez que el me chama. Ti non es quen de entender que con cada mirada, bico, caricia ou abrazo se me pare o mundo, e non sexa capaz de prestar atención a nada máis. Ti non es ninguén para opinr, e dicirme que a el eu non lle importo, porque a ti tamén che importaba, e mira agora. El demostroumo, demostroume que ía estar aquí cando eu necesitase algo, que me ía apoiar, que me ía facer rir cando só tivese ganas de chorar. Non podes poñerme de mala, porque non me considero a mala. Non podes pretender que non queira, porque sí que quero. Ti non tes nin idea do que podo chegar a querelo. Non sabes nada! Queres que o deixe? Pois vas ter que esperar a que el o faga, porque o que a min respecta, non penso deixalo a menos que haxa problemas de verdade, ou que algún día me falle, cousa que a diferencia de ti, inda non fixo. Non sei se actúas por celos, por rabia, ou por qué, pero é a miña vida, e ti non vas decidir a quen quero. Disme que madure? Primeiro faino ti, e aprende a non meterte en vidas alleas. O mais importante que ten que saber facer un home e oir, ver e calar; e calar é a mais importante. Déixame, non me arruínes a vida. Según ti con esto non o fas, só son eu que lla arruinei a el. Pero entende, que eu non o obliguei a nada, que quen nos está jodendo es ti, e que a min non farás mais que conseguir que o perda pra sempre, pero a el pódelo fundir na miseria, e eu non penso permitir iso, porque se el cae, eu tírome. Podes chamarme "niñata" e falar mal de min con todo o mundo; e máis, sei que o farás, pero non me importa. Non me importas ti, nin ninguén que non me apoie. Vou a seguir con isto até o final, até que rematen conmigo, me fundan, me maten a ostias, ou até que me convirta na súa esposa. Non sei como rematará esta historia, pero quero que o meu destino non o dictes nin ti, nin ningunha outra persoa que non sexamos nós. A vida xa me está sendo bastante jodida de por sí mesma,  para que logo veña xente coma ti e ma remate. Non penso deixar que ninguén me arruine. Vou a loitar até que venza ou perda, pero non me vou rendir.


PD:  Con cada puñalada, axúdasme a madurar.

domingo, 7 de agosto de 2011

Agosto, + 9.


Se nos ha ido la olla por completo, y nos creíamos que estábamos cuerdos. Es igual, si no lo entienden son ellos. Nosotros somos luz y ellos están ciegos.Sin darnos cuenta viajamos a un desierto, en el trayecto lo hicimos mil veces, lento. Todos mirando el vagón estaba lleno. Nosotros somos dos y todos tienen celos. Susurrándote un poco más lento, puedo estar años sin agua, ni luz, ni viento. Da igual si no lo entienden son lelos. Tu y yo querémos más y ellos quieren menos. Sin darnos cuenta miramos a un espejo, alguna arruga, un poquito más viejos. Pero apretando las manos y en un beso,aquí estamos mi amor, y ellos ya están muertos.
Que mala gente, que mala uva, que mal ambiente, que les destruyan.
Nadie lo entiende es una locura, algo que brilla, que dura y dura.
Nada se me ocurre, nada es suficiente para decir lo que llevo yo adentro.
Lo nuestro es tan genial, que nadie puede decir que lo entiende porque no es así...



miércoles, 3 de agosto de 2011

enAMORada.

Se situaba en el tiempo, apenas un par de meses atrás, y se preguntaba, ¿crees en el amor? y la respuesta era NO. Pero, ¿y ahora? No lo tenía tan claro. No necesitaba besos de otras bocas, ni meterse en otras camas. No quería seguir buscando al chico romántico que la quitase de ese sucio asiento trasero de un coche que parecía el de los gitanos, ni de aquel garito de piedra lleno de botellas vacías de cerveza, una tele que no funcionaba y un par de sofás agujereados y destrozados por el paso del tiempo; no quería que nadie la sacase de aquella mierda en la que estaba metida, de los besos a escondidas, de las todas esas miradas furtivas... Quería más. Lo que antes siempre había sido sexo, pasión y deseo, ahora tenía también una dosis de amor. Amor... Qué palabra! Nunca había sido precisamente la romántica del grupo, y no creía ni nunca había creído en ello, pero esta vez, esta vez era distinto, era especial. Ahora mataría por que el dejase a su chica y le dijese "oye cariño, que te quiero sólo a ti y para siempre". Ahora ella se volvía loca cada vez que él le decía alguna tontería de las suyas, esas que tanto le gustaban. Eso era el amor que tanto había odiado siempre. Lo sabía, porque al escuchar una canción que hablaba de amor, pensaba en él. Lo sabía porque a veces, cuando iba por la calle y pensaba en alguna de sus tonterías, se reía y la gente la miraba como si estuviese loca. Lo sabía porque cada vez que el estaba cerca, se le revolvía el estómago. Lo sabía porque nunca había sido celosa hasta ahora. Lo sabía porque cada noche se acostaba y él era  lo último que pensaba. Lo sabía porque cada noche soñaba con él, sus besos, su olor, su tacto, sus ojos...Y sobre todo, lo supo desde el momento en el que dejaron de quedar para follar, y decidieron empezar a hacer el amor; desde que decidió que prefería discutir con él, a hacer el amor con cualquier otro. Lo supo desde el momento en el que se dio cuenta de que él también la quería, desde el momento en el que consiguió decirle que lo quería, desde el momento en que decidió que nunca más querría a alguien como a él, desde que se llamaban todas las noches par decirse tonterías, desde que se comportaban como si fuesen una pareja normal, aunque sabían que nunca lo serían... Había olvidado lo que era vivir sin el y si, estaba enamorada. Estaba enamorada hasta las trancas. 

lunes, 1 de agosto de 2011

Aínda non te foches,

e xa te estou votando de menos..


Quérote como a ningún, e ninguén poderá cambiar iso, meu amor. 





Volve pronto; espérate a túa putona que nunca máis te engañará.