domingo, 9 de septiembre de 2012

¿Un por qué?

Non hai un só. Tería miles deles se me puxese a pensar. Porque todo esto é xenial. Porque nadie coma ti. Porque son feliz. Porque si. Porque me gusta, me gustas e me gustamos. Pero o mellor por qué de todos é, ¿e por qué non?

viernes, 17 de agosto de 2012

E a min... ¿quén me axuda?

"Houbo momentos na mia vida, nos que todo era distinto. Houbo momentos nos que todo parecía tan fácil... E agora, agora todo é demasiado complicado. Non podo estar contigo... Pero tampouco sen ti. Axúdame, por favor. Nunca pensei chegar aquí, a esto, a estar nesta situación. A vida da tantas voltas... O que antes parecía obvio agora é imposible de entender. Joder, axúdame a esquencerte, a non botarte de menos todos os días polas noites, e necesitarte a cada minuto, a ser capaz de deixarte ir."
E a min... ¿quén me axuda?

jueves, 19 de julio de 2012

Querida Gin-tonic:Es el momento de escribirte lo que nunca fui capaz de decirte, aunque sea tarde. Describir lo que ha sucedido en una carta que no te voy a mandar, que no vas a recibir nunca, que como tú me enseñaste en cuanto acabe de escribirla la quemaré, mis sentimientos se pondrán a arder, y así el dolor, ¿cómo era?, ¿cómo decías tú?. Ah ya, así el dolor no se te queda tan dentro. Esta vez solo quiero ser claro. Sería un imbécil si no gritara que me he equivocado, contigo, que la he cagado pero bien, desde el principio. Que he intentado avanzar sin apartar antes las cosas que me lo impedían, agarrado al pasado, mirando para atrás, queriendo olvidar pero sin parar de recordar. Qué locura, Gin. Empeñado en quedarme ahí, en medio de un lado y el otro, sin perdonar, sin perdonarme, sin avanzar. ¿Dónde está ese reto del futuro, Gin?. Puede que esté en fijarse bien y en avanzar. Mirar más cerca, más, tan cerca que lo borroso se vuelve nítido, se vuelve claro. Claro. Hay cosas que pasaron antes, mucho antes. No quiero esperar milagros, solo que las cosas pasen. O no. Si. No. Si. No. Si. No. Yo ahora lo tendría claro, pero ahora ya no depende de mi sino de ti. 




TSQ y siempre te querré.

Att, a túa nena, que sempre será túa; a túa putita, que só o foi para ti; a túa tonta, guapa, loca,  borracha, infiel, AMANTE. <33

jueves, 12 de julio de 2012

Las cosas se van ordenando solas sin querer.

Y puede ser que me haya equivocado una y otra vez, pero esta vez es cierto que todo va a ir bien. Lo siento aquí en mi pecho y en tu cara también.  (...) Y ahora que se marcha la tristeza y las penas también, quisiera despedirme diciéndoles que espero que no nos volvamos a ver...


Todo se ve más fácil, más claro, no sé...

viernes, 29 de junio de 2012

Mivi.

Hai amigos ós que non precisas ver cada día para saber que están ahí. Existe un tipo de xente, coa cal inda que pases meses sen vela, sabes que eu canto estedes xuntas, volverá a ser o mesmo. E ela e dese tipo de xente. E a miña Andrea, a miña porquecha, a miña vidiña, e quéroa como a poucas. Pode que pase cada ano dende setembro ata xuño sen vela, pero cada 23 ou 24 de xuño, en canto me vexo ó seu lado, todo volve a ser como sempre. Xenial, incrible, compañeira de risas, de choras, e sobre todo de festas. Grandes, enormes festas. Recorrémolas xuntas de cabo a rabo, bebendo, rindo, e liándoas en cada esquina. Non hai outra coma ela, e sei que nunca me fallará. Xa tiña ganas de ti, pequena, moitas ganiñas de ti.
Quéroche en verán, en inverno, en Calo, na Sta Minia, Ameneiro ou sen ser de festa.. pero eu quéroche. Como sempre comezamos co meu cumpleanos, e pechamos co teu, sabendo que inda que botemos sen falar nove meses, volveremos o ano seguinte máis fortes que nunca. Moito, pichona, quéroche moito máis do que nadie poida imaxinar, e por eso nunca vou deixar que digan unha sola palabra en contra túa diante miña, porque non as mereces, e porque eres moito mellor do que a xente poida falar. Adórote meniña :)

viernes, 15 de junio de 2012

#séfeliz


pero no pasa nada, porque la gente va y viene. Nadie substituye a nadie. Nadie se olvida de nadie. La gente se va, los recuerdos permanecen, y cada vez es diferente. Hay que saber pasar página, dejar que el pasado sea simplemente pasado. Las segundas partes nunca fueron buenas. Hay que entender que probablemente, tú y yo nunca volvamos a ser nosotros.
#séfeliz.

lunes, 4 de junio de 2012

E se te vas heite botar de menos. E se marchas pensa en min cada vez que a lúa esté chea. Cada noite antes de durmir, e cada mañán ó espertar. Se te vas, volve. E volve para quedarte. Non me faltes nunca, porque es todo canto quero. E se me faltas morro, e eu tamén estarei pensando en ti sempre que ti o fagas. Recordarei con tenrura os teus "quérote" e con paixón todo aquilo que fixemos a altas horas da madrugada. Recordarei cun sorriso cada unha das tonterías que ó longo de case dous anos me dixeches, e recordarei, para ser exactos cada abrazo, bico, caricia. Cada segundo. Pero volve. Volve xa. Porque inda non te foches e xa te boto de menos.

- Máis ben.
+ Máis ben qué?
- Rote.






ámote.

sábado, 5 de mayo de 2012

C'est finni

E se o fago non é por ti, senon por min. Porque antes que ter amor por ninguén haino que ter por un mesmo, e non podo quererte a ti máis que a min. Se o fago é por eso de que non se pode ter como prioridade a alguén que te ten como opción. Se o fago quere decir que madurei, non moito, pero madurei. Pero o peor de todo é, que teño a falsa esperanza, de que se o fago ti penses as cousas, e poidas dicir que me queres, e que nunca máis imos estar separados. Sei que se o fago, iso non pasará, e teño medo. Pero é mellor así. Se o fago é porque estou cansa. Porque sei que non me queres. Porque non penso vivir á sombra sempre. Se o fago non é porque non te queira, senon porque te quero demasiado. Pero todo cansa, e cansa esto máis que nada. Non me chames, nin me fales, nin imos sair xuntos máis. Non quero verte, nin sentir o teu nome por ahi. Olvídame, ou se ti non tes nada que olvidar, deixa que eu si poida facelo. Aprende a amar. Un biko, ata sempre.

viernes, 20 de abril de 2012

Mon amour :)

Et nous ferons de chaque jour
Toute une éternité d'amour
Que nous vivrons à en mourir

domingo, 15 de abril de 2012

No me quites más del poco de libertad que me deja el quererte.

Pero sobre todo, lo que te pido es que no me abandones a oscuras, y no te pido más de lo que me puedes dar. No intentes cambiarme, yo intentaré cambiar. No quiero mentirte, siempre me arrepiento, pero la verdad quema siempre como el sol del infierno. No quieras alentarme con falsas promesas, porque las palabras, siempre, al final, el viento las aleja. 


Tendrás que echarme a suertes: cara no volverme a ver, cruz querernos para siempre.

martes, 10 de abril de 2012

Non mires atrás. Non penses en mañán.

Que a vida é unha merda, joder. Que a xente non fai máis que mirar ó pasado e ó futuro, e nadie pensa no presente.
E ti non cres que hai veces que é bo lembrar o que xa pasou?
Si, supoño que lembrar si. Pero non podes deixar que o pasado te abrume. Non podes deixarte marcar polo que xa vai alá nin nin polo que vai pasar mañá. Eu prefiero arrepentirme do que fixen que do que non fixen, e se estou aquí, é porque quero! Porque prefiro estar aquí pechada en catro paredes, núa e abrazada a ti, que estar de festa, ou vendo a tele, ou con outro calquera. Eu escollo estar aquí, porque é o que quero agora. E non penso no que vai pasar mañá, porque...
Nena, se eu pensase no que vai pasar mañá, agora non estariamos aquí.

viernes, 6 de abril de 2012

17 días 6.

Gustaríame que recordases cando me coñeceches.. ¿Qué foi o primeiro que pensaches? Eu sei que a pesar de todo o que a ambos se nos puido pasar nese momento pola cabeza, ningún dos dous pensamos en este momento, case ano e medio despois, así.. Sei que en ningún momento pensaches que poderías chegar a namorarte "un mínimo" de min, e na miña intención nunca estivo amarte así. Quero que recordes tamén, como aquel 6 de Novembro de 2o1o me dixeches que "todo aquilo que queiras de corazón, non o deixes marchar". Dende aquel día, nunca máis nos separamos. É ben certo que tivemos os nosos máis e os nosos menos, e temos tido discusións máis que importantes.. Pero eu penso que os momentos malos me pagan polos bos, ¿non? Quero que saibas, que durante este tempo, pensei miles de veces en mandalo todo á merda, e en irme lonxe para facerche a vida máis fácil.. Porque si, para os dous sería mellor esquencer, borrar todo da memoria, nunca ternos coñecido.. Pero cada vez que penso niso, cando máis afundidos estamos, penso en todos os momentos que me puxeches o hombro para chorar, en todos os días nublados que pasamos xuntos, en todas as noites baixo a lúa chea, en mañáns, tardes e noites ó teu lado e en cómo en un ano e cinco meses, me fixeches a nena máis feliz do mundo, deixándome marcada a espalda, guiñándome un ollo nun bar, ou chamándome unha noite calquera porque se che esquenceu de darme as boas noites. En momentos como os que estamos pasando, penso en todo eso, en todas as veces que me quixeches, que te quixen, e todo o que vivimos ata o de agora, e ¿sabes qué? Que sí; que vale a pena seguir peleando por ti, que sei que me vai costar, e que máis do que teño non vou conseguir, pero que te quero, e que tiñas razón, o que queiras de corazón non o deixes escapar. NUNCA.


Quérote vestido, desnudo, cheo de merda, na miña casa, no teu coche, ca lúa chea ou cos cans ladrando. Quérote con ela, sen ela, escondido ou entre a xente. Quérote no traballo, cansado, descansado, na piscina ou na praia. Quérote en Calo, en Cacheiras, no garito ou onde sexa. Quérote borracho, gordo, delgado, recén comido ou sen comer. Quérote. Quérote contento, triste e de malas. Quérote, porque te fas querer. 

<3

lunes, 2 de abril de 2012

SABES QUE ME AMAS.

Seino porque ti tamén me miras a min dende dez metros de distancia cando falo con algún nalgunha festa. Seino porque cando estou triste fas o subnormal ata o punto de dar vergoña só para que me ría. Seino porque non soportas que baile con outros, e porque según ti ningún é bo para min. Seino porque non farías durante un ano e medio o que estás facendo se non estiveses enamorado. Seino por como me miras, e porque me chamas cada día inda que só sexa para decirme algunha tontería. Seino porque me sacas de quicio tanto como eu a ti. Seino porque te preocupas, e porque prefieres pasar un sábado noite conmigo en lugar de sair, ou un domingo pola mañá en lugar de ir ó fútbol. Seino cando me bicas, ou cando me abrazas, e ata cando me empuxas ou metiras do pelo.Seino porque eso se nota, e non mo podes negar. Ámasme, e seino, sobre todo, porque sempre que se mezcla cariño, sexo e amizade, hai amor. 

miércoles, 28 de marzo de 2012

Soñador.

Lo mejor de mi vida eres tú.



Ódiame, quiéreme, bésame, ignórame, mímame, miénteme,piénsame, socórreme, sonríeme, muérdeme, cálmame, tócame, fóllame, elévame, deséame, abrázame, empújame, báilame, ábreme, prohíbeme, ayúdame, ámame.

lunes, 26 de marzo de 2012

lunes, 5 de marzo de 2012

Historias para non durmir.

"Gústame cando hai lúa chea, porque se a miro penso en ti. E cando a miro e penso en ti, sei que estés onde estés, ti tamén estarás a mirala, e iso farache pensar en min. Recordarme. Un recordo perfecto do felices que puidemos chegar a ser. Unha bonita historia desas que un avó conta ós seus netos."

jueves, 2 de febrero de 2012

E sempre deixarei que sexas a miña lei.

E cando penso que xa non podo máis, que quizais non valla xa a pena, que estou fodida ata ben ó fondo,e me atopo ó borde de tira-la toalla, digo "o máis difícil xa pasou e se cheguei ata aquí, por qué non vou seguir un pouco máis?"

Xa levamos moito camiño andado, e xa queda máis lonxe a saída que a meta.
A m o t e

domingo, 15 de enero de 2012

Morocho.

No hay nada imposible para quien sabe esperar. Porque si no ha sucedido todavía, tarde o temprano te enamorarás de mí, trmendohijoputa, te amo :)


martes, 3 de enero de 2012

Propósitos.

Aprobar todo en Mayo, aprobar selectivo, poder escoger lo que más me guste, sacar el carnet de conducir (aunque no sea a la primera), reducir el número de cigarros al día, conservar los amigos que tengo, y saber tratar a mi familia como se merece, conseguir que me quieras un poco más, pero olvidarme de ti y conocer a alguien que realmente valga la pena. Aprender a mirar hacia el futuro con más esperanza que miedo, a afrontar los problemas con un par de cojones bien puestos. Seguir siendo la loca que siempre he sido, y seguir metiendo las cosas malas en el saquito de  "cosas que me la sudan". No contestar mal a quien no lo merece y no pagar mis problemas con quien no tiene la culpa. 
Queridos amigos, estos son mis propósitos de año nuevo, espero que todos tengais los vuestros y que consigáis cumplirlos como se merecen, un besito, queridos.