Gracias. Gracias por existir, por demostrarme que me queres, por facerme saber que sempre estarás aquí, por non pasar de min. Gracias por todos os alagos, por seguir aquí a pesar de saber que nunca estaremos xuntos. Gracias por saber escoitarme, aconsellarme, e decirme todo o que pensas. Gracias por gardarme o segredo, por decirme que me queres como a poucas, por terme este cariño. Gracias por pasearme de un lado para outro sen protestar nin unha soa vez e por proporcionarme tabaco ou o que che pida en ese momento.
Sempre me preguntei que diría se tivese que escoller entre querer ou que me queiran, e aínda é hoxe o día en que dudo a resposta. Pero non teño ningunha dúbida en dicir que por moito que a el o queira, e o ame con todas as miñas forzas, se tivera que escoller, escolleríate a ti; por ser a única persoa que está ao meu lado inda que lle faga da dano o simple feito de estalo, por ser a única persoa que non ten reparo en decir que me quere, e que mataría a quen me fixese dano, por ser a única persoa capaz de decirme que unha das súas máximas aspiracións e votarme un polvo, saber que para min só é un amigo, e pasar o día conmigo sen tocarme un pelo; porque sei que ti nunca me farías dano, porque sei todo o que me queres, e aínda que penses que non, eres unha das persoas que máis aprecio en este mundo, e si, eu a ti tamén te quero. Por eso nunca te perdería. Aínda que poidamos pasar o día pelexando, e pareza que nos odiamos, sabes que nos adoramos.
Gracias por estar aquí a pesar de todo, e por ser máis importante do que ninguén poida imaxinar. Quérote veciño, moito.
(Sei o moito que che gusta esta canción.)
No hay comentarios:
Publicar un comentario